دیروز رفتم پیش بچه ها

مامان گفته بود میای شناسنامه من و بابات رو هم بیار

شناسنامه خودم رو هم بردم

هنوز برای رای دادن دو دل بودم

اونجا رفته بودیم یه روستاست که زادگاه پدر و مادرمه

الان دیگه کسی رو اونجا ندارن(پدر و مادر هر دوشون فوت کردن)

گشت سیار برای رای گیری تو روستاها میچرخید که یکساعت بیشتر اونجا نمونده بود

مامانم حتما میخواست که رای بده.

بعداز ظهر با مامانم و بچه ها راه افتادیم  به طرف اولین مرکز شهری رای گیری که 20کیلومتر فاصله داشت.

حسابی شلوغ بود

پیرمردها و پیرزنهای روستایی همه شون به کروبی رای میدادن

حرصم در اومده بود

تو این مدت کروبی از طرف کمیته امداد روستاییهارو 2روز دعوت کرده به مرکز و ناهار و 3000 هزار تومان پول داده و کلی وعده و وعید(مخصوصا 50000تومان )

خلاصه که هر چی کروبی رای آورده مال همین روستایی هاست.

خدا کنه هر کسی که روی کار اومد قدر این مردم رو بدونه

من عاشق کشورم هستم

هیچ جا مثل ایرانی پیدا نمیشه

 کاش اونی که روی کار میاد هر چند وقت یکبار فیلم رای دادن مردم رو نگاه کنه تا یادش نره که چه مردم خوبی داریم