همیشه فکر می کردم اگر یه زمانی برم خونه شون و اون نباشه و از اونجا رفته باشه چه قدر دلم میگیره و براش دلتنگی میکنم
ولی حالا که داره میره اصلا برام مهم نیست، حتی نمیخوام برم بدرقه
فکر نمیکردم هیچوقت یه همچین زمانی هم ممکنه برسه
خودم این حالت رو که پیش اومده دوست ندارم ولی مگه آدم چه قدر تحمل داره
یا چه قدر میتونه بیشتر از حدشون براشون احترام بذاره؟!
سلام ... احوال دوست عزيز و خوبم ... اومدم شکه شدم ... آخه تو قبل اين هم آپديت کردی و خبرم نکردی ... چيه ... ترسيدی عروسی و تولد مهمون شيم ... تولد سعيد رو هم تبريک ميگم ... و برا دوستت آرزوی خوشبختی ميکنم ... در اين مورد هم تو میتونی ... از بد و بدتر ... بد رو انتخاب کنی ... از کامنتی هم که گذاشتی ممنونم ... موفق باشی ... زندگی در گذر است و خاطره ها ماندنی